Yorgos Lanthimos'un Kutsal Bir Geyiğin Öldürülmesi, Euripides'in Aulis'teki klasik Yunan İphigenia trajedisini kasvetli ve modern bir ortamda uyarlıyor.
Kutsal Bir Geyiğin Öldürülmesi Temel aldığı Yunan trajedisine sinir bozucu bir hava katıyor. Yönetmen Yorgos Lanthimos'un serebral anlatı tarzının ilk sergisi 2008'de Dogtooth , kontrol ve manipülasyon temalarına rahatsız edici bir bakış, ardından 2015 kara komedisi Istakoz , özgür iradeyi ve kişisel ilişkileri araştıran. İle Kutsal Bir Geyiğin Öldürülmesi Lanthimos, Euripides'in klasik Yunan trajedisine uyarladığı karanlık büyülü gerçekçiliğiyle fedakarlığı ve intikamı araştırıyor. Aulis'te Iphigenia .
Mitolojik doğası nedeniyle, Iphigenia trajedisi esnek yorumlara izin verir, ancak Kutsal Bir Geyiğin Öldürülmesi temel hikayeyi ve temalarını uyarlamada harika bir iş çıkarır. Mycenae Kralı Agamemnon, yanlışlıkla bir geyiği öldürdükten sonra, en büyük kızı Iphigenia'yı av tanrıçası Artemis'e kurban etmek zorunda kalırken, filmin adı Yunan masalının patlayıcısına atıfta bulunuyor. Yunan mitolojisinde geyik, Artemis için kutsal hayvanlardır ve tanrı ile başarılı bir şekilde pazarlık yapmak için hiçbir yeryüzü gücü yeterli değildir. Agamemnon kaçınılmaz olanı ortadan kaldırmaya olan inancını yitirirken, Iphigenia kaderini kabul eder ve son saniyede bir geyiğe dönüşmek için kurban edilmeyi kabul eder. Babasının hatasını affeden Artemis, Iphigenia'yı da yanına alır.
Okumaya devam etmek için kaydırmaya devam edin Bu makaleyi hızlı bir şekilde başlatmak için aşağıdaki düğmeyi tıklayın.
İlgili: Her A24 Korku Filmi En Kötüden En İyiye Doğru
İçindeki karakterler Kutsal Bir Geyiğin Öldürülmesi kaynak malzemeye sadıktır. Steven Murphy (Colin Farrell), güçlü bir figür olan Steven'ın durumunda cerrah, Agamemnon'un Kralı'ndan doğaüstü bir varlığın misillemesinin kurbanına kadar Agamemnon ile aynı içsel dönüşümü yaşıyor. Steve, Martin'in (Barry Keoghan) babasını ameliyat masasında kazara öldürür ve Artemis rolünü üstlenen Martin, ailesinin yavaş ve acılı ölümü ile tek bir ailenin fedakarlığı arasında seçim yapması için baskı yaptığında kaçınılmaz olanı engelleyemez. üye. Steven'ın karısı (Nicole Kidman), Clytemnestra'nın yaptığı gibi, düzenleme nedeniyle hayatının dağıldığına tanık olurken, Steven, tıpkı Agamemnon'un istediği gibi, hasta çocuğunu tedavi eden doktorlardan yardım alma ya da en azından makul bir açıklama alma konusundaki inancını yavaşça yitiriyor. Kudretli Aşil'in yardımı.
En dikkate değer fark, Steven'ın büyük kızı Kim'in (Raffey Cassidy) Iphigenia'ya benzemesi, ancak Colin'in küçük oğlu Bob'un (Sunny Suljic) başından beri kurban edilmesi. Trajik kaderinin kanıtı, Steven, Martin'in intikam dolu lanetine boyun eğdikten sonra kanayan gözleri. Tamamen eşdeğer olmasa da Bob'un, Iphigenia'nın Agamemnon'un öldürdüğü geyik olarak geçmesi gereken aynı Martin'in ölü babasıyla tanışması gerekiyor. Kim'in Martin ile kısa süreli ilişkisi de efsaneyi daha da ilgi çekici bir psikolojik korku haline getiren yeni bir eklentidir. Martin'e Artemis'in sahip olmadığı sahte bir kırılganlık hissi veriyor ve izleyiciyi Martin'in hâlâ Steven'ın ailesini kurtarmaya yardımcı olabilecek bir insanlık zerresi olduğuna inandırıyor, bu da filme ilginç bir güvensizlik duygusu veriyor.
Diğer bir fark, filmin doruk noktası ve çözünürlüğünde gelir. Bu noktada, filmin modern ve gerçekçi ortamına rağmen Martin'in gerçekten doğaüstü yeteneklere sahip olduğu aşikar. Martin, Steven'a çocuklarından birini değil, aile üyelerinden birini rastgele öldürmesini önerdiği için Artemis'ten daha az tarafsızdır. Steven, Iphigenia'nın sunakta yaptığı fedakarlık ritüelinin aksine, çaresizce üstesinden gelmek için silahının her atışını kaçırdığı için bu süreçte acı çekiyor. Orijinal hikayede olduğu gibi, anlaşma yerine getirilir ve Bob laneti kaldırmak için ölür. Ancak, Kutsal Bir Geyiğin Öldürülmesi bitiyor ana temalarına mükemmel bir şekilde uyan masaldan çok daha az idealist hissediyor.
İçinde Kutsal Bir Geyiğin Öldürülmesi , Yorgos Lanthimos, Euripides'in hikayesinin psikolojik yönlerini ikiye katlıyor. Pek çok ayrıntı, her yeniden izlemede farklı bir anlam çıkarır ve bir seansta net görünen şeyler bir sonraki seansta tamamen farklı görünür. Bu şekilde Lanthimos, yeni bir hikaye oluşturmak için filmi Yunan trajedisinden uzaklaştırmayı başarır, ancak aynı zamanda diğer birçok sinema girişiminden çok daha sadık bir klasik Yunan masalına uyarlama yaratır.
